ایده انتقال پایتخت از تهران به جای دگر؛اما و اگرها!

به گزارش آونگ پرس، این بار نیز مسعود پزشکیان رییس جمهوری ایران در سخنانی مساله انتقال پایتخت را دوباره از بایگانیها خارج کرد و با ذکر دلایلی انتقال پایتخت از تهران به مکانی دیگر در ایران را ضروری دانست.مکانهای خاصی به عنوان محل پایتخت جدید به‌طور رسمی تایید نشده ولی در جایی خواندم که گلپایگان به عنوان کاندیدای پایتخت جدید ایران مطرح شده است. در اینکه چرا گلپایگان برای این منظور انتخاب یا پیشنهاد داده شده نیز به نظرمیرسد استدلالات و دلایل خاصی وجود ندارد. اگر قرار است روزی به فرض تصمیمی درباره انتقال پایتخت از تهران به سایر نقاط ایران گرفته یا مساله آن به طور جدی مطرح شود کدام شهرها بهتر و برازنده تر از دو کلانشهر اصفهان و شیراز میتوانند پایتخت ایران شده یا درپذیرش ادارات و ارگانهای ملی و پایتختی نوین ایران شدن قابلیتهای لازم را داشته باشند؟!. پایتختی ایران هر جا که باشد باید برخوردار از زیر ساختهای امن ومطمان در تمام زمینه ها باشد و تجهیز و تقویت پدافند غیر عامل دور تا دور این پایتخت نو مدنظر انتقال دهندگان پایتخت از تهران به هر شهر و به هر منطقه از ایران باشد. کلانشهر تهران در هر شرایط ولو از پایتختی کشورانصراف دهد نیازمند نوسازی و بهسازی است. بسیار سخت و پیچیده خواهد بود که تصور کنیم تهران روزی از پایتختی بیفتد زیرا انبوه سازمانها و ارگانهای متمرکز دولتی و خصوصی عملا امکان جابه جایی آنها را به هیچ یک از کلان شهرهای ایران  نمیدهد زیرا هیچ شهر ایرانی در حال حاضر آمادگی پذیرش پایتختی ایران را بنا بدلایل زیر ساختی ندارد.تنها با انتقال برخی وزارتخانه های کمتر مراجعه کننده به آنها و یا سازمانها و موسسات اقتصادی و تجاری به سایر شهر های ایران است که میتوان از بار ترافیکی و شلوغی و ازدحام و اشتغال و سکونتها و … در تهران کاست.تجربه قبلی انتقال پایتختی در ایران و سایر نقاط جهان بوده اما در شرایط فعلی علاوه بر مسائل شهری و اقلیمی و… همچون ترافیک و زلزله یا آلودگی هوا و فرو نشست زمین در تهران باید با مسائل دیگری که انتقال پایتخت از این شهر به سایر شهرهای ایران را با موانع و مشکلاتی روبرو میسازد نیز باید فکر کرد و اندیشید.همه شهرهای بزرگ ایران در حال حاضر شرایط آسیب پذیری خاص خود را دارند که کم آبی و فقدان زمینهای مناسب و نبود زیر ساختهای فنی انتقال پایتخت از تهران به آنجاها از مهمترین این آسیبها است.نبود زیر ساختهای لازم حمل و نقل برای رفت و آمدهای مردم ازتهران و اقصی نقاط ایران و آمد و شد فعالان اقتصادی و اداری و سیاسیون از هر نقطه کشور به پایتخت جدید و فقدان ساختمانهای کافی و استاندارد برای استقرار انبوه وزارتخانه ها و موسسات و همچنین عدم توان لازم برای خدمات دهی کافی بخشهای مختلف اقتصادی و شهری آن دسته ازکلانشهر های پیشنهاد شده برای پایتختی جدید ایران،عملا راه و مسیر انتقال پایتخت از تهران به سایر نقاط ایران را بسیار غیرهموار و غیر ممکن میسازد بنابراین چنین سخنی پس از مدتی رو به فراموشی رفته و به بایگانی سپرده میشود و باز از پی گذشته مطرح شده و همچنان عقیم میماند. تغییر پایتخت مستلزم اراده سیاسی قابل‌ توجه و اجماع جناحهای مختلف و اقشار گوناگون مردم است.ایجاد پایتخت جدید مستلزم سرمایه‌ گذار یهای بزرگ مالی جهت توسعه زیر ساختها،جاده‌ ها،ساختمانهای عظیم دولتی، تامین مسکن پرسنل و تهیه امکانات اولیه زندگی جهت حضور و زندگی خانواده های نقل مکان کرده مدیران ارشد و کارشناسان عالی رتبه وزارتخانه ها و سازمان های دولتی و… است که با توجه به شرایط بد و وخیم اقتصادی دولت ایده انتقال پایتخت از تهران به سایر شهرهای ایران منتفی و دولت در این راستا با چالشها وموانعی مهم از بین خودیها،موافقان ومخالفان چنین ایده ای روبرو بوده و خواهد بود.