در دنیای امروز یکی از بهترین روشهای شناخت و شناساندن تاریخ و فرهنگ نیاکانمان در گستره جغرافیایی شیراز و فارس تشکیل بنیادهای ایران شناسی و شیراز و شیراز شناسی و یا انجمن ها و بنیادهای فارس شناسی است.
مشروط بر اینکه این انجمنها و بنیادها پویا و فعال بوده و در گذر زمان رو به فراموشی و انحلال نروند. وقتی بنیادی مثل فارس شناسی را آب ببرد و از آن خبری نباشد انگار که مدیرآن را خواب برده و از او و از بنیاد فارس شناسی خبری نمیشود.
بنیادها بایدفعال باشند و به روز و متولیان انتصاب این افراد هم باید نظارتها بر عملکردهای ماهانه و سالانه آنها داشته باشند.در شیراز نه از بنیاد شیراز شناسی خبر است و در فارس نه از بنیاد فارس شناسی اش بخاری بر می آید و سالهاست که این دو مرکز مهم درجا زده اند و از آنها حرکت و فعالیت شاخصی بر نمی آید اما در تهران علیرغم گستردگی شهری مردم و مشکلات عدیده ای که بوده و هست و خواهد بود انجمن فرهنگی و ادبی فارسیان مقیم تهران که از سال ۱۳۲۸ در این کلانشهر تشکیل شده همچنان پابرجا و فعال است و منشاء خیر و برکت برای شیرازیها و فارسیها در دور دسترین مسافت جغرافیایی شیراز و فارس بوده و هست.
انجمنی حدودا هشتاد ساله که مفاخر بزرگی همچون لطفعلی خان معدل السلطنه و میرزا علی اصغر خان حکمت و فخر الدین مزارعی و…از بزرگان و مفاخر ملی ایران در آن عضو بوده و فعالیتها داشته و از بانیان اولیه آن بوده اند و در طی این مدت تاکنون نگذاشته اند شمع روشن چنین محفل و انجمنی رو به غروب و خاموشی گراید.
باید نظیر این انجمن سالها پیش در جای جای فارس و شیراز فعال میبودند و تاامکان داشت و فرصت بود برای شیراز وفارس قدمهایی از جنس فرهنگ و ادب و هنر برداشته میشد که نشد.چقدر زیبا و جالب توجه است افراد سالخورده ای که به عشق فارس و برای شیرازهفتگی و یا ماه به ماه در انجمنی گرد هم می ایند و برای مسائل فارس و معرفی داشته های علمی و سرمایه های انسانی این استان مهم کشور چاره سازی میکنند یا به معرفی جاذبه های شیراز زیبا و فارس پهناور درجمع اعضا پرداخته و به انعکاس آنها در جراید و رسانه ها میپردازند.
در انجمن فارسیان مقیم تهران که جمعی همدل و همراه و صمیمی حضوردارند باهزینه شخصی به عشق شیراز و فارس گرد هم جمع میشوند و از دنیای کار و اشتغال و مشکلات شخصی برای ساعاتی دور میشوند تا یاران قدیم و ندیم را باز یابند و با آنها گپ و گفتی داشته باشند.
در جلسات انجمن فارسیان مقیم در تهران بزرگ مفاخری فرهنگی همچون استاد دکتر نوشیار حمیدی فرزند استاد شعر و سخن مهدی حمیدی شیرازی شاعر ملی و سعدی زمانه و بانو فرشته فصیحی نوه بزرگوار شاعرارجمندکشورمان شوریده شیرازی که به حق از مفاخر بزرگ شعر و ادب فارس و ایران بوده و هست و دیگرانی که هرکدام از آنها ریشه در خاندانهای معروف شیراز داشته و دارند حضور می یابند و با سخنان ارزشمندشان بر غنای این بنیاد و این تشکل فرهنگی و ادبی می افزایند.
امروز فارس در دیار خود و در شهر حافظ و سعدی غریب و مهجور است و کسی از مسئولانش دل به حال آن نمیسوزاند و گویا اراده ای برای پرداختن به مهمترین امورفرهنگی آن ندارند.باشد که به خود آییم و شیراز مان را بهتر از قبل و فارسمان را بیشتر از گذشته به عموم مردم این دیار و به ملت ایران و سایر ملل جهان معرفی کنیم و در شناساندن مفاخر و بزرگان این دیار و جاذبه های آن هرگزکوتاهی نکنیم که اگر چنین کنیم فردا روزی از سوی آیندگان شماتت شده و یا مورد مواخذه قرار میگیریم.
