به گزارش آونگ پرس، امسال بزرگداشت روز ملی آب با شعار “حفاظت از این منابع محدود، به ویژه گنجینه گرانقدر آب‌های زیرزمینی، وظیفه یک یک ماست” به عنوان مناسبتی مهم گرامی داشته می‌شود؛ این روز، فرصتی مناسب برای اطلاع‌رسانی و آگاهی بخشی بیشتر پیرامون اهمیت حفاظت از منابع ارزشمند و بی‌بدیل آب است؛ عنصری حیاتی که جان می‌دهد!
مناسبت‌های درج شده در تقویم، فرصتی برای جلب توجه افکار عمومی به مولفه‌های مهم در زندگی اجتماعی و “آب” یکی از همان مولفه‌های نیازمند دقت در سطح ملی و جهانی است.
آب جزو منابعی طبیعی و صد البته حیاتی و ارزشمند محسوب می‌شود. تمام فعالیت‌‌های کشاورزی، صنعتی، خانگی، تفریحی و زیست محیطی از موارد مصرف آب به شمار می‌آیند.
براساس آمارها بالغ بر ۹۷ درصد آب‌های موجود در کره زمین، جزو آب‌های شور تقسیم بندی می‌شود و تنها سه درصد از این مایع حیات، شیرین و قابل شرب است.
از دیگر سو، اندکی بیش از دو سوم همین سه درصد آب قابل شرب هم در یخچال‌های طبیعی و کلاهک‌‌های یخی و قطبی منجمد شده و از دسترس خارج است. مابقی منابع آب شیرین، غیرمنجمد بوده و عمدتاً تحت عنوان آب زیرزمینی یافت می‌شود و فقط بخش کوچکی از آن در روی زمین یا در اتمسفر وجود دارد.
روز ملی آب؛ ۱۳ اسفند، بهانه‌ای برای تلاش بیشتر در راستای تجمیع توان فکری و عملیاتی بخش‌های مختلف جامعه و به میدان آوردن ظرفیت‌های رسانه‌ای، آموزشی و اجرایی برای روشنگری پیرامون اهمیت حفاظت از منابع آب. منابعی که هر روز شاهد کاهش و خارج از دسترس شدن آن هستیم.
شرکت آب منطقه‌ای فارس هم به بهانه سیزدهم اسفند؛ روز ملی آب، تلاش دارد سهم و نقشی برای یادآوری اهمیت آب، مواجهه با بحران آب و لزوم مدیریت مصرف آب داشته باشد و امیدوار به اینکه هر یک از افراد جامعه با هر ظرفیت و توانایی، در این مسیر، همراه شوند.
البته، بسیاری از صاحب‌نظران، آب شرب را خط مقدم در حفاظت از منابع آبی می‌دانند؛ اما امروز همه می‌دانند که در ایران، سهم برداشت آب برای کشاورزی از منابع سطحی و زیرزمینی، بسیار بسیار بیشتر از نصیبی است که به شرب اختصاص یافته. اما اهمیت آب شرب به دلیل وابستگی سلامت جامعه به آن، بالاتر تلقی شده است.
این مهم را باید مدام و به تکرار بیان و مطرح کرد؛ امروز آنچه منابع مختلف آبی اعم از سطحی و زیرزمینی را به شدت تهدید می‌کند، برداشت‌های بی‌رویه برای مصرف در بخش کشاورزی‌ست؛ برداشتی که منافع آن در ابعاد مختلف به هیچ عنوان متناسب با هزینه سنگین تحمیل شده، نبوده است.
به استناد اطلاعات منتشره توسط سازمان ملل، تا سال ۲۰۲۳ جمعیتی بیشتر از ۲ میلیارد نفر، در سراسر جهان با موضوع تنش و بحران آبی مواجه بوده‌اند، معضلی که همچنان و به دلیل تغییرات اقلیمی، در حال تشدید است.
سازمان ملل تاکید دارد که تا سال ۲۰۳۰ باید همه مردم جهان، امکان دسترسی به حداقل یک منبع تامین آب سالم را داشته باشند؛ البته که این موضوع معطوف به آب شرب بهداشتی بوده و با نگاه به لزوم رسیدن به جامعه‌ای سالم، طراحی شده است.
امروزه وقتی در مورد بدمصرفی آب صحبت می‌شود، تنها شرب و بهداشت مد نظر نیست، کشاورزی و صنعت را هم باید به شکلی ویژه دید؛ خصوصا بخش کشاورزی که امروز در ایران بالغ بر ۹۰ درصد کل مصرف را به خود اختصاص داده است. هرچند آب شرب، بسیار ارزشمند و گران بها است و برای تامین آن زحمات و هزینه زیادی صرف می‌شود که شاید عموم مردم از آن مطلع نباشند.
آب شرب، اجتماعی‌ترین و آب کشاورزی، اقتصادی‌ترین وجه آب به شمار می‌رود اولی سلامت و دیگری امنیت غذایی را ضمانت می‌کند. اگرچه امروز مصرف آب در بخش کشاورزی با توجه به اثرات سوئی که بر تداوم حیات در محیط زیست گذاشته است؛آرام آرام تهدیداتش به جامعه انسانی رسیده و به شدت حیات فرح‌بخش را نشانه می‌رود.
ارزشمندی آب، ریشه در فرهنگ و باور ایرانیان دارد و نامیدن سیزدهم اسفند نیز، بر گرفته از یک آئین سنتی مردمان این کهن سرزمین سرافراز است.
در نوشته‌های تاریخی آمده که روز سیزدهم از اسفندماه، ایرانیان با حضور در جوار چشمه‌ها و رودها، بر آب عطر و گلاب می‌افشاندند. این آئین، جشن نوروز رودها خوانده می‌شد و به شکلی قدردانی ویژه از رودها و چشمه‌ها بوده است.
باور کنیم و به دیگران یادآور شویم؛ در اقلیم خشک و نیمه خشک ایران، هیچ پدیده‌ای در محیط طبیعی به اندازه فراوانی باران و آب، باعث طراوت و امید و شور و نشاط در زندگی نمی‌شود.
