مرکز تحقیقات مخابرات باید در جایگاه ملی خود قرار گیرد

به گزارش اونگ پرس، به گزارش سیتنا به نقل از امیدنامه، دکتر محمدرضا عارف در آیین اختتامیه سیزدهمین کنفرانس ملی فرماندهی و کنترل ایران که بصورت ترکیبی (حضوری و مجازی) برگزار شد ، به شعار این دوره از کنفرانس با عنوان ” فرماندهی و کنترل،فناوری های نو ،پیشرفت ملی” اشاره کرد و با بیان اینکه ارتقاء کیفیت مقالات و برگزاری کارگاه‌ها یکی از دستاوردهای کفرانس سیزدهم بود،گفت: توجه به علم فرماندهی و کنترل با نگاه به اسناد بالادستی توسعه علم و فناوری در کشور از یک طرف و روند پیشرفت فناوری های نو در جهان از طرف دیگر،یک ضرورت جدی و اساسی برای کلیه مراکز علمی و پژوهشی کشور است.
وی با بیان اینکه بی اعتنایی و عدم سرمایه گذاری در موضوع فرماندهی و کنترل یک تهدید جدی برای کشور بر اساس راهبردهای توسعه و علم و فناوری محسوب می شود، خاطرنشان کرد: با نگاه به ۲ راهبرد و جهت‌گیری فناورهای نو در قرن جدید میلادی یعنی انقلاب صنعتی چهارم در اوایل دهه دوم قرن حاضر که تاکید بر توسعه هماهنگ فناوری های نو دارد و جامعه ابرهوشمند در اواسط دهه دوم قرن حاضر که تاکید بر ادغام و بهره‌برداری مشترک از دستاوردهای شناخته شده و پتانسیل‌های فناوری های نو و خلق این فناوری ها را دارد ما را به اهمیت علم فرماندهی و کنترل می رساند.
رئیس انجمن فرماندهی و کنترل ایران ادامه داد: در یک نگاه می توان گفت که اجزا فرماندهی و کنترل زیربنای اساسی و حیاتی جامعه ابر هوشمند آینده است
وی تاکید کرد: آنچه امروز برای کشور ما امری حیاتی است، انتخاب یک برنامه راهبردی ، علمی و عملیاتی در زمینه فرماندهی و کنترل است تا با استفاده از رویکرد این “علم” و ” فناوری” با فرماندهی واحد و مدیریت یکپارچه و تصمیم گیری‌های سازنده و عملی، در زمینه هایی که فرماندهی و کنترل لازم است، نقش آفرین باشد.
عارف تصریح کرد: شرایط حاکم بر مدیریت اقتصادی ، اجتماعی، سیاسی و امنیتی کشور در شرایط تحریم ، ضرورت بهره مندی از قابلیت‌های فرماندهی و کنترل را برای گذر از شرایط موجود به سمت تعادل امن و با ثبات اجتناب ناپذیر کرده است به همین دلیل پیشنهاد می کنم جامعه علمی و دانشگاهی صنعتی کشور در جهت تبیین مبانی نظری وپایه، ارائه چارچوب های بومی توسعه و برنامه ریزی منعطف و ماندگار در فضای فرماندهی عملیات مشترک شبکه ای در ابعاد مورد نظر به صورت امن و پایدار اهتمام بیشتری داشته باشند.
وی افزود: شرایط جغرافیایی و موقعیت ژئو پلتیک و وجود حوادث بحرانی در کشور از جمله زلزله، سیل، محیط زیست، مسایل اقلیمی ونظائر آن، ضرورت برنامه ریزی منسجم و همگرا را برای سازمان‌های درگیر در مدیریت و اداره این بحران ها ضروری کرده است. پاسخ به این معضلات توجه ویژه و تخصصی به حوزه فرماندهی و کنترل با نگاه انسجام‌بخشی به فرآیندهای شبکه‌ای متعامل در حوزه های مسئولیتی سازمان ها را ایجاب می‌نماید، رویکرد جایگزین کردن توسعه سیستمی و نظام‌مند به جای توسعه بی رویه فناوری در مدیریت بحران ضروری است.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه نگاه بخشی به توسعه فناوری بدون یک برنامه منسجم و هدفمند و عمل گرا نمی تواند در حل مسائل کشور تأثیر چندانی داشته باشد، پیشنهاد کرد آموزش و تحصیلات تکمیلی این حوزه در وزارت علوم ، دانشگاه ها و پژوهشگاه های کشور در تحقیقات نظری و بنیادی، تحقیقات کاربردی و تحقیقات توسعه‌ای مورد توجه قرار گیرد.
وی با قدردانی از شرکت موثر و خوب نخبگان کشور بویژه دانشمندان جوان در سیزدهمین کنفرانس ملی فرماندهی و کنترل ایران به میزبانی پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات در این کنفرانس اشاره کرد و گفت: پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات یا مرکز تحقیقات مخابرات ایران با نگاه ملی و حاکمیتی به این مرکز اهمیت زیادی برای کشور دارد و به همین دلیل باید با استفاده از همه توانایی‌ها و دانش کشور در جهت ارتقاء فناوری و اطلاعات و ارتباطات با تواجه به رسالت ملی این نهاد اقدامات اساسی صورت گیرد.
عارف با بیان اینکه متاسفانه فراز و نشیب های چهار دهه گذشته بعضا جایگاه مرکز تحقیقات مخابرات ایران را در حد یک مرکز سرویس دهنده به نیازهای خاص و کوتاه مدت وزارت ارتباطات تقلیل داده است، گفت: مرکز تحقیقات مخابرات ایران باید در جایگاه ملی خود قرار بگیرد و بتواند از همه توان و پتانسیل های کشور با توجه به راهبردها و اسنادبالادستی استفاده کند و با کلیه مراکز دانشگاهی فعال در زمینه فناوری و اطلاعات همکاری مستمر داشته باشد و از پژوهشهای آنان استفاده کند.
وی در پایان بر ضرورت همکاری راهبردی و مستمر انجمن فرماندهی و کنترل با مرکز تحقیقات مخابرات ایران تاکید کرد و گفت: تغییرات مدیریتی در وزارت ارتباطات نباید کارکرد مرکز تحقیقات مخابرات ایران را تحت الشعاع قرار دهد و باید همه محققان و اساتید برجسته و بنام کشور در زمینه فناوری و اطلاعات عملا خود را وابسته و در اختیار این نهاد علمی و پژوهشی ببینند و به آن تعلق خاطر داشته باشند.