آونگ پرس، این شرکت توسعه‌دهنده نانوبلور، از این نانوساختار برای کمک به درمان بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) استفاده کرده است. این شرکت روی درمان بیماری‌های مختلفی نظیر اختلالات سیستم عصبی مرکزی (CNC) و مولتیپل اسکلروز (MS) و بیماری پارکینسون کار می‌کند. در آزمایش‌های انجام شده روی داروی CNM-AU۸ مشخص شده که بیماران به خوبی می‌توانند این دارو را تحمل کنند.
سلین نانومدیسین پلتفرمی برای تحویل داروی ترمیم‌کننده عصبی دارد. آنها با رشد نانوبلورهای فلزی، دارویی برای درمان بیماری‌های عصبی ارائه کرده‌اند. این دارو مسیرهای متابولیک انرژی را در غشاهای الیگودندروسیت تحریک و پشتیبانی می‌کند و باعث تقویت میلین‌سازی مجدد آکسون‌ها و بازیابی عملکردهای رفتاری در مدل‌های حیوانی مولتیپل اسکلروزیس می‌شود. آزمایش‌ها نشان می‌دهد که این نانوبلورهای طلا یک داروی درمانی بازسازی‌کننده جدید برای ام اس هستند.
پیش از این چندین کارآزمایی بالینی، از جمله دو کارآزمایی برای درمان MS، یک کارآزمایی برای درمان بیماری پارکینسون، و دو کارآزمایی برای درمان ALS، انجام شده است. نتایج گزارش‌شده از این کارآزمایی‌ها توانایی CNM-AU۸ را برای افزایش واکنش‌های متابولیکی کلیدی و بهبود تولید انرژی در نورون‌های سیستم عصبی مرکزی را نشان داده است. با این نتایج امیدوارکننده کارآزمایی بالینی و ترمیم اعصاب، سلین نانومدیسین در حال حاضر به‌دنبال گسترش فناوری خود در سایر زمینه‌های درمان بیماری‌های انسانی است.
CNM-Au۸ یک نانوکاتالیست طلای زیست‌انرژیک که به‌صورت خوراکی تجویز می‌شود و برای افزایش واکنش‌های زیست‌انرژیک سلولی برای ترمیم و برگشت آسیب‌های عصبی طراحی شده است. این ذره تعداد زیادی الکترون در سطح خود دارد که برای واکنش در دسترس هستند. بسته به محیط، نانوذره می‌تواند الکترون‌های اضافی را از محیط اطراف خود گرفته و مواد پیرامون را اکسید کند که این کار برای کمک به فرآیندها و واکنش‌های سلولی است. هر یک از نانوبلورها می‌توانند میلیون‌ها الکترون را در سطح خود مبادله کنند.
هنگامی که فردی دو اونس (تقریباً ۶۰ میلی‌لیتر) CNM-Au۸ می‌نوشد بیش از یک کوادریلیون نانوبلور طلا را دریافت می‌کند، که سپس از عبور از معده، از طریق جریان خون، مقداری به مغز می‌رسد. هر یک از آن نانوبلورهای طلا می‌توانند به‌عنوان یک بانک الکترون برای واکنش‌های اکسیداسیون عمل کنند.
ثابت شده است که در بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی، تولید انرژی سلولی مختل می‌شود. این امر به اختلالات در واکنش‌های گلیکولیتیک و اختلال عملکرد میتوکندری مرتبط است.
