برای «الهه کاظمی» و دیگر پرستاران فداکار کشورم!

شغل خطیر و پر استرس پرستاری را کسی انتخاب میکند و متقبل میشود که یا عاشق خدمت بی چون و چرا به مردم و همنوعان خود باشد که در این صورت فداکاری در وجود او موج میزند و یا به دلیل عدم قبول در سایر رشته های مورد علاقه اش است که بناچار و یا از سر اجبار به این حرفه ورود میکند اما همین پرستاران نوع دوم در نهایت خود را با تمام سختیها و محدودیتهای حرفه پرماجرای پرستاری وفق داده و در هر شرایط هرگز نمیتوانند بی خیال بیماران خود باشند.